Θυρεοειδής και λιπώδης διήθηση του ήπατος

H μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) είναι μία από τις πιο συχνές διαταραχές του ήπατος παγκοσμίως. Πρόκειται για μια ανώμαλη συσσώρευση λίπους στο ήπαρ των ανθρώπων που πίνουν λίγο αλκοόλ ή καθόλου.
Εάν το λίπος στο ήπαρ ξεπερνάει το 5-10% του συνολικού βάρους του οργάνου, τότε αυτό ονομάζεται “στεάτωση” ή “λιπώδες ήπαρ”. Παρά το γεγονός ότι έως και στο 80% των περιπτώσεων ατόμων με λιπώδες ήπαρ δεν εκδηλώνονται συμπτώματα, στο υπόλοιπο 20% των ασθενών μπορεί η ήπια αυτή νόσος να εξελιχθεί σε μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, στο συκώτι αναπτύσσεται φλεγμονή και τα κύτταρα καταστρέφονται. Η μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε κίρρωση του ήπατος.

Κεντρικός ρόλος στην ανάπτυξη της λιπώδους διήθησης του ήπατος έχει αποδοθεί στο μεταβολικό σύνδρομο, του οποίου τα κύρια χαρακτηριστικά, όπως η παχυσαρκία, η αντίσταση στην ινσουλίνη και / ή ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και η δυσλιπιδαιμία συνδέονται στενά με την ανάπτυξη ηπατικής στεάτωσης.

Θυρεοειδής και λιπώδης διήθηση του ήπατος

Τα τελευταία χρόνια συζητείται μια συσχέτιση μεταξύ της δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς και της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος. Οι ορμόνες που συντίθενται στο θυρεοειδή αδένα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των διαφόρων μεταβολικών διεργασιών. Οι τυχόν διαταραχές στις συγκεντρώσεις των θυρεοειδικών ορμονών μπορεί να προωθήσουν την ανάπτυξη υπερλιπιδαιμίας και παχυσαρκίας, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη της στεάτωσης.

Στόχος μιας νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΒΜC Endocrine Disorders τον Αύγουστο του 2015 ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς και της ηπατικής στεάτωσης.

Η συχνότητα εμφάνισης της ηπατικής στεάτωσης στη μελέτη άγγιξε το 27,4% των 2.245 ατόμων που συνολικά συμμετείχαν. Η συγκέντρωση της θυροξίνης στον ορό των ασθενών με λιπώδη διήθηση (T4) εμφανίστηκε στατιστικά σημαντικά μειωμένη.
Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης επιβεβαιώνουν τη σύνδεση μεταξύ του υποκλινικού υποθυρεοειδισμού και της ηπατικής στεάτωσης. Μέχρι σήμερα τα χαμηλά επίπεδα Τ4 στον ορό είχαν συνδεθεί με την αύξηση των τριγλυκεριδίων στο αίμα, γεγονός που ενδεχομένως να συμβάλλει και στην ανάπτυξη της λιπώδους διήθησης του ήπατος.

Τα συμπεράσματα

Ο έγκαιρος εντοπισμός των ασθενών που βρίσκονται σε κίνδυνο είναι σημαντικός δεδομένου ότι η αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της εμφάνισης της στεάτωσης και τις ενδεχόμενες επιπλοκές.

Στα άτομα με γνωστό υποθυρεοειδισμό, από την άλλη, είναι απαραίτητο να ελέγχεται συχνά τόσο εργαστηριακά όσο και υπερηχογραφικά η ηπατική λειτουργία καθώς και μέσα από συχνούς ελέγχους να εξασφαλίζεται ότι λαμβάνουν τη σωστή δόση της θυροξίνης (T4).