H λεβοθυροξίνη (L-T4) είναι το φάρμακο που χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο για τη θεραπεία υποκατάστασης σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό. Η λεβοθυροξίνη χρησιμοποιείται επίσης ως θεραπεία καταστολής μετά από χειρουργική αφαίρεση καρκίνου του θυρεοειδούς και για τη θεραπεία ασθενών με οζώδη βρογχοκήλη, προκειμένου να ανασταλεί η ανάπτυξή τους, αν και αυτή η χρήση αμφισβητείται ακόμη.
Η λεβοθυροξίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά από τον Kendall το 1914, από αφυδατωμένο θυρεοειδή ζωικής προέλευσης.
Η συνθετική L-Τ4 τέθηκε σε χρήση για τη θεραπεία νόσων του θυρεοειδούς στη δεκαετία του 1950.
Παραδοσιακά, η λεβοθυροξίνη είναι διαθέσιμη σε μορφή δισκίου. Περίπου το 60-90% της δόσης απορροφάται στη νήστιδα και τον ειλεό μέσα σε 3 ώρες από τη λήψη. Η απορρόφηση είναι μέγιστη όταν λαμβάνεται με άδειο στομάχι, γεγονός που καταδεικνύει τη σημασία της γαστρικής οξύτητας στη διαδικασία.
Στην πραγματικότητα, το οξύ γαστρικό ρΗ είναι απαραίτητο για τη διάλυση του δισκίου, την αφαίρεση των ιόντων νατρίου και τη μετατροπή της L-Τ4 σε ένα λιπόφιλο μόριο.
Πρόσφατα, νέες μορφές L-T4, όπως μια κάψουλα μαλακής γέλης (soft gel capsule) και η λεβοθυροξίνη σε υγρή μορφή, έχουν διατεθεί…