Θυρεοειδής, ραδιενεργό ιώδιο και εγκυμοσύνη – ΝΕΑ ΕΡΕΥΝΑ
Είναι ασφαλής μία εγκυμοσύνη μετά από την θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο; Και αν ναι, πόσους μήνες μετά είναι απόλυτα ασφαλές να μείνει μία γυναίκαι έγκυος;
Σε κάποιες περιπτώσεις, μετά από την χειρουργική επέμβαση και αφαίρεση του θυρεοειδή αδένα απαιτείται θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.
Όταν ένα μόνο οζίδιο στον αδένα παράγει μεγάλη ποσότητα ορμονών στο θυρεοειδή, το οζίδιο αυτό ονομάζεται τοξικό αδένωμα του θυρεοειδούς. Εάν υπάρχουν πολλά οζίδια που προκαλούν τον υπερθυρεοειδισμό, χρησιμοποιείται ο όρος τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη.
Τα συμπτώματα ενός τοξικού όζου είναι στην ουσία αυτά του υπερθυρεοειδισμού,δηλαδή της υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς και περιλαμβάνουν:
Πόσο συχνή είναι η διάγνωση ενός τοξικού αδενώματος;
Οι διαταραχές του θυρεοειδούς είναι γενικότερα πολύ πιο συχνές στις γυναίκες από ό, τι στους άνδρες και οι περιπτώσεις των τοξικών όζων του θυρεοειδούς αντιπροσωπεύουν το 3-5% των ασθενών με υπερθυρεοειδισμό.
Οι τοξικοί όζοι αναπτύσσονται πιο συχνά στους ηλικιωμένους ανθρώπους.
Η διάγνωση είναι πολύ παρόμοια με εκείνη του υπερθυρεοειδισμού και απαιτεί μια εξέταση αίματος για να διαγνωστεί η υπερλειτουργία του θυρεοειδούς καθώς και ένα υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς για να αξιολογηθεί ο όζος.
Συχνά είναι απαραίτητο, για τη διαφοροποίηση των όζων, να πραγματοποιηθεί ένα σπινθηρογράφημα. Στην περίπτωση ενός τοξικού όζου, παρατηρείται σε αυτό μία περιοχή αυξημένης πρόσληψης ιωδίου, με το υπόλοιπο του αδένα να καταστέλλεται. Τότε μιλάμε για ένα θερμό θυρεοειδικό όζο.
Υπάρχουν τρεις βασικές θεραπευτικές επιλογές:
1. Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο θεωρείται η πιο αποτελεσματική θεραπεία για να θεραπεύσει ένα τοξικό οζίδιο. Το ιώδιο χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον από το θυρεοειδή αδένα, έτσι ώστε όλη η ποσότητα που χορηγείται να συγκεντρώνεται στον αδένα και να προκαλεί τη σταδιακή καταστροφή του. Το ιώδιο δεν επηρεάζει κανένα άλλο μέρος του σώματος και είναι μια σχετικά ασφαλής θεραπεία.
2. Χειρουργική επέμβαση στο θυρεοειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί για να αφαιρεθούν τα οζίδια που παράγουν μεγάλη ποσότητα ορμονών. Αν οι όζοι είναι μεγάλοι και ο θυρεοειδής διογκωμένος, η χειρουργική επέμβαση θα αντιμετωπίσει και τα συμπτώματα της βρογχοκήλης, όπως η δυσκολία στην αναπνοή και την κατάποση. Αν πραγματοποιηθεί ολική αφαίρεση του αδένα θα πρέπει να χορηγείται θυροξίνη για την αντικατάσταση των ορμονών. Η χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως πολύ αποτελεσματική, αλλά σε ένα μικρό αριθμό ασθενών τα οζίδια επανεμφανίζονται.
3. Φαρμακευτική αγωγή: αντιθυρεοειδικά φάρμακα, όπως η καρβιμαζόλη και η μεθιμαζόλη χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των συμπτωμάτων του υπερθυρεοειδισμού, αλλά αυτά δεν αποτελούν μια αποτελεσματική και οριστική θεραπεία και αν η λήψη τους διακοπεί, ο ασθενής θα επιστρέψει συνήθως στην κατάσταση του υπερθυρεοειδισμού.
Κάποιοι ασθενείς βιώνουν ένα αίσθημα πόνου ή δυσφορία στο μπροστινό μέρος του λαιμού μετά από τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο. Το ραδιενεργό ιώδιο μπορεί επίσης να προκαλέσει υποθυρεοειδισμό.
Είναι επίσης σημαντικό για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο να μένουν μακριά από παιδιά και έγκυες γυναίκες για τρεις εβδομάδες, για να αποφεύγεται η έκθεσή αυτών στην ακτινοβολία. Μια εγκυμοσύνη θα πρέπει να αποφεύγεται για διάστημα έως έξι μήνες μετά τη θεραπεία. Περισσότερα για τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο θα βρείτε εδώ.
Για τις επιπλοκές της χειρουργικής επέμβασης στο θυρεοειδή διαβάστε και εδώ.
Στην περίπτωση λήψης καρβιμαζόλης θα πρέπει να εξετάζεται συχνά η ηπατική λειτουργία και ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων γιατί τόσο η ηπατοτοξικότητα όσο και η καταστολή του μυελού θεωρούνται γνωστές παρενέργειες του φαρμάκου.
Σχετικά άρθρα:
Ο υπερθυρεοειδισμός, τα συμπτώματά του και τι τον προκαλεί
Η νόσος Graves, τι είναι ακριβώς;
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού, σε άτομα που έχουν καλοήθεις όζους του θυρεοειδούς που παράγουν περίσσεια θυρεοειδικών ορμονών και πάσχουν από τη νόσο του Graves.
Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο βελτιώνει το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών με θηλώδη ή θυλακιώδη καρκινώματα του θυρεοειδούς, που έχουν εξαπλωθεί στον τράχηλο ή άλλα μέρη του σώματος και αυτή η θεραπεία είναι πλέον συνήθης πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις.
Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του αναπλαστικού και του μυελώδους καρκινώματος του θυρεοειδούς επειδή αυτοί οι τύποι του καρκίνου δεν προσλαμβάνουν ιώδιο.
Για να είναι η θεραπεία με το ιώδιο πιο αποτελεσματική, οι ασθενείς πρέπει να έχουν υψηλά επίπεδα θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) στο αίμα, καθώς έτσι ο θυρεοειδικός ιστός και τα καρκινικά κύτταρα που τυχόν έχουν απομείνει, προσλαμβάνουν περισσότερο το ραδιενεργό ιώδιο.
Εάν έχει αφαιρεθεί ο θυρεοειδής, ένας τρόπος για να αυξηθούν τα επίπεδα της TSH είναι να μη λάβει ο ασθενής θυρεοειδικές ορμόνες για αρκετές εβδομάδες μετά την επέμβαση.
Αυτό προκαλεί υποθυρεοειδισμό, που με τη σειρά του προκαλεί την υπόφυση να απελευθερώσει περισσότερο TSH. Αυτός ο εκούσιος υποθυρεοειδισμός είναι προσωρινός, αλλά συχνά προκαλεί συμπτώματα όπως κόπωση, κατάθλιψη, αύξηση βάρους, δυσκοιλιότητα, μυϊκούς πόνους και μειωμένη συγκέντρωση.
Ένας άλλος τρόπος για να αυξηθούν τα επίπεδα της TSH πριν από τη θεραπεία με ιώδιο είναι να λάβει ο ασθενής σε ενέσιμη μορφή ανασυνδυασμένη TSH (Thyrogen). Αυτό το φάρμακο χορηγείται καθημερινά για 2 ημέρες, με τη θεραπεία με ιώδιο να ακολουθεί την 3η ημέρα.
Οι περισσότεροι γιατροί συστήνουν επίσης ότι ο ασθενής πρέπει να ακολουθήσει μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε ιώδιο για 1 ή 2 εβδομάδες πριν από τη θεραπεία ενώ η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο γίνεται ουσιαστικά με την εφάπαξ χορήγηση μιας κάψουλας με την ποσότητα του ιωδίου που απαιτείται.
Το σώμα του ασθενούς θα εκπέμπει ακτινοβολία για κάποιο χρονικό διάστημα μετά από τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο. Ανάλογα με τη δόση του ραδιενεργού ιωδίου που χρησιμοποιείται, ίσως χρειαστεί να παραμείνει στο νοσοκομείο για μερικές ημέρες, σε ένα ειδικό δωμάτιο απομόνωσης ώστε να αποτραπεί η έκθεση άλλων ατόμων στην ακτινοβολία.
Για να αποφεύγεται η έκθεση των άλλων ανθρώπων στη ραδιενέργεια, είναι σημαντικό να ακολουθηθούν οι οδηγίες του πυρηνικού ιατρού προσεκτικά, που θα δώσει οδηγίες για το πόσο πρέπει να μείνει μακριά από τα μέλη της οικογένειας ο ασθενής, πόσο καιρό θα πρέπει να κοιμάται μόνος του.
Μέσα σε λίγες μέρες, το ραδιενεργό ιώδιο αποβάλλεται από το σώμα με τα ούρα και το σάλιο. Το διάστημα που θα γίνει αυτό θα εξαρτηθεί από τη δόση που έχετε λάβει και την ηλικία του ασθενούς. Οι νέοι απαλλάσσονται από το ραδιενεργό ιώδιο ταχύτερα από τους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αισθάνονται διαφορετικά μετά τη θεραπεία.
Οι βραχυπρόθεσμες παρενέργειες της θεραπείας με ραδιενεργό ιώδιο μπορεί να περιλαμβάνουν:
[…] functionalmedsystem, hashimoto, drtsoukalas, (...)
[…] Με πληροφορίες απο hashimoto.gr (...)
[…] Πολλά άτομα με (...)