“Εδώ και κάποιο καιρό πονάνε οι αρθρώσεις μου και η μέση μου, το βράδυ ξυπνάω από τις κράμπες, δεν μπορώ να ασκηθώ όπως παλιά, δεν μπορώ να εξηγήσω αυτήν την αδυναμία και τις ενοχλήσεις…”
Μήπως σε αυτή τη φράση αναγνωρίζετε τον εαυτό σας;
Μπορεί να φταίει ο θυρεοειδής;

Και η απάντηση είναι ναι! 30-50% των ασθενών με υποθυρεοειδισμό εμφανίζουν νευρομυϊκά συμπτώματα και μυοπάθειες ανάλογα με τη βαρύτητα του υποθυρεοειδισμού!
Στον υποθυρεοειδισμό η μυϊκή αδυναμία προκαλείται από τη μείωση των μεταβολικών διεργασιών στο σώμα.

Σε μια μελέτη που έγινε στην Ολλανδία, σε νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με υποθυρεοειδισμό,
το 79% έπασχαν από νευρομυϊκά συμπτώματα , το 38% παρουσίαζαν κλινική μυική αδυναμία σε μία ή περισσότερες μυϊκές ομάδες, το 42% είχαν σημάδια αξονικής πολυνευροπάθειας και το 29% έπασχε από το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα.

Μια ερευνητική ομάδα έδειξε πράγματι πριν λίγα χρόνια ότι αρκετοί ασθενείς με υποθυρεοειδισμό – 15% περίπου – υποφέρουν από “παγιδευτικές νευροπάθειες” όπως το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.
To  σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα προκαλείται από πίεση του μέσου νεύρου στην περιοχή του καρπού. Στο αρχικό στάδιο ο ασθενής συχνά ξυπνάει το πρωί με την αίσθηση ότι το χέρι “κοιμάται”, περιγράφονται συμπτώματα όπως μούδιασμα, μυρμήγκιασμα και πόνος, από τα δάχτυλα στο χέρι προς τα πάνω μέχρι τον άνω βραχίονα.

Τα βαθιά ανακλαστικά των τενόντων εκλύονται με καθυστέρηση σε περίπου 85% των ασθενών με υποθυρεοειδισμό.
Η δυσανεξία στην άσκηση μπορεί να οφείλεται στη μη φυσιολογική λειτουργία μεταβολικών οδών, όπως η γλυκόλυση, λόγω της δυσλειτουργίας του μεταβολισμού των μιτοχονδρίων στα πλαίσια της έλλειψης των θυρεοειδικών ορμονών.

---

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto –
Πόνοι στους μύες και τις αρθρώσεις

Στη θυρεοειδίτιδα του Hashimoto, σε ποσοστό έως 20% των περιπτώσεων, εμφανίζεται μερικές φορές πολύ έντονος πόνος των μυών, των τενόντων και των αρθρώσεων, με προτίμηση στις γαστροκνημίες (γάμπες), τους μηρούς και τους ώμους.

 

 

 

Τυπικό της θυρεοειδίτιδας Hashimoto είναι ένα γενικό αίσθημα καταβολής με πόνο των άκρων και των αρθρώσεων,  παρόμοια όπως σε μια σοβαρή γρίπη.

Τα συμπτώματα αυτά στους μυς και τις αρθρώσεις εξακολουθούν να υπάρχουν ανεξάρτητα από τη θεραπεία με θυρεοειδικές ορμόνες, ενισχύονται σημαντικά κατά τη διάρκεια των υποτροπών της νόσου (διαβάστε εδώ) και μερικές φορές εξαφανίζονται πλήρως, όταν ο αδένας συρρικνωθεί λόγω της φλεγμονής.
Μερικοί ειδικοί του θυρεοειδούς προτείνουν ως αιτία για τον επίμονο πόνο και τη σκλήρυνση των μυών μια εισροή – μετανάστευση των φλεγμονωδών κυττάρων στους μύες.

Ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών που πάσχουν από αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα του Χασιμότο παραπονιούνται περαιτέρω για επίμονα “ρευματικά” προβλήματα/συμπτώματα,
η αιτία θα πρέπει να διερευνάται μετά από συζήτηση με το γιατρό.

• Σε περίπου 25% των ασθενών με αυτοάνοσα νοσήματα του θυρεοειδούς (θυρεοειδίτιδα Χασιμότο, νόσος του Graves) εμφανίζονται κάποια στιγμή και άλλες αυτοάνοσες νόσοι.
  Πόνο στις αρθρώσεις έχουμε έχουμε παράδειγμα, στο πλαίσιο της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της ινομυαλγίας, της ψωριασικής αρθρίτιδας και στον ερυθηματώδη λύκο.
  Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα διατρέχουν τρεις φορές αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν υποθυρεοειδισμό (Ratermann et al., 2007).

Αν υπάρχει, παρά τη θεραπεία με θυροξίνη (χάπι για το θυρεοειδή), εκτός από ενοχλήματα των μυών και των αρθρώσεων, ένα ισχυρό αίσθημα κόπωσης έως εξάντλησης, πρέπει να αποκλειστεί η διάγνωση ενός συνδρόμου χρόνιας κόπωσης ή της ινομυαλγίας.
Σήμα κατατεθέν μιας άλλης αυτοάνοσης νόσου, της μυασθένειας gravis είναι μια έντονη μυϊκή αδυναμία, η οποία δεν μπορεί να επηρεαστεί από τη θεραπεία με θυρεοειδικές ορμόνες.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτής της ασθένειας, η μυϊκή αδυναμία εκδηλώνεται για πρώτη φορά στην περιοχή του βλεφάρου, το οποίο “κρέμεται” προς τα κάτω.

Συχνά παραβλέπονται οι αιτίες για τον πόνο των μυών και την εμφάνιση μυϊκών σπασμών που περιλαμβάνουν διατροφικές ελλείψεις (σίδηρο, μαγνήσιο, ασβέστιο, νάτριο, βιταμίνη D και βιταμίνη Β12).

---

 Μυϊκή ψευδοϋπερτροφία  σε υποθυρεοειδισμό
(σύνδρομο Hoffman ή Kocher-Debre-Semelaigne) 

Σπάνια νόσος που παρατηρείται τόσο στους ενήλικες, όσο και στα παιδιά, και χαρακτηρίζεται από υπερτροφία των μυών, ελάττωση της μυϊκής ισχύος, επιβράδυνση της μυϊκής δραστηριότητας, αύξηση της TSH (δείτε εδώ) και ελάττωση των επιπέδων των ελεύθερων θυρεοειδικών ορμονών στον ορό (Tullu MS et al, 2003; Salaria M and Parmar VR, 2004).

Στην περίπτωση αυτή παρατηρείται αύξηση των μυϊκών ενζύμων στον ορό όπως της κρεατινικής κινάσης (CK).
Ιδιαίτερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου έχουν οι ασθενείς που πάσχουν από υποθυρεοειδισμό και ακολουθούν ταυτόχρονα θεραπεία με φάρμακα για τη μείωσης της χοληστερόλης (π.χ. πραβαστατίνη, σιμβαστατίνη).
Κλινικά, το σύνδρομο Hoffman εύκολα συγχέεται με πολυμυοσίτιδα, μία άλλη ρευματική νόσο. Η πρόγνωση είναι συνήθως καλή.
Η έναρξη της υποκατάστασης με θυροξίνη οδηγεί σε πλήρη ανάρρωση του ασθενούς.

---

Αν σας παρουσιαστούν συμπτώματα και επιμένουν, μιλήστε με το γιατρό σας!
Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων απαιτείται αρχικά γνώση, η γνώση είναι ο εχθρός του πανικού.
Και η σωστή ρύθμιση των ορμονών του θυρεοειδούς ένας σημαντικός, αν όχι ο σημαντικότερος, σύμμαχος!

 

Ευαγγελία Γιαζιτζόγλου MD, Ενδοκρινολόγος, Θεσσαλονίκη