Παθήσεις του θυρεοειδούς και προβλήματα στην αναπνοή!

Πολλές νόσοι του θυρεοειδούς,όπως ο υποθυρεοειδισμός, ο υπερθυρεοειδισμός, η οζώδης βρογχοκήλη, η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (Hashimoto) και ο καρκίνος του θυρεοειδή μπορούν να οδηγήσουν σε αναπνευστικά προβλήματα.

Oυποθυρεοειδισμός και ο υπερθυρεοειδισμός μπορούν να προκαλέσουν αναπνευστική μυϊκή αδυναμία και έκπτωση της λειτουργικότητας των πνευμόνων. Ο υποθυρεοειδισμός μειώνει την αναπνευστική ώση (την εντολή που δίνει ο εγκέφαλος στον πνεύμονα) και μπορεί να προκαλέσει άπνοιες κατά τη διάρκεια του ύπνου, ενώ ο υπερθυρεοειδισμός αυξάνει την αναπνευστική ώση και μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια κατά την άσκηση. Πίεση στην τραχεία και αίσθημα δυσφορίαςμπορεί να προκαλέσει η οζώδης βρογχοκήλη ή ο καρκίνος του θυρεοειδούς.

Πιο αναλυτικά,

Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε:

1. Αδυναμία αναπνευστικών μυών. Η δύναμη των αναπνευστικών όπως και των άλλων σκελετικών μυών, μειώνεται σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό λόγω της νευροπάθειας και της μυοπάθειας που προκαλεί. Σε μία μελέτη με 43 υποθυρεοειδικούς ασθενείς, η αδυναμία των αναπνευστικών μυών συσχετίσθηκε με τη σοβαρότητα του υποθυρεοειδισμού και διαπιστώθηκε ότι βελτιώνεται με τη θεραπεία.
2. Μείωση της λειτουργικότητας των πνευμόνων. Ακόμα και σε μη-παχύσαρκους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό έχει διαπιστωθεί μείωση στους πνευμονικούς όγκους και στις εκπνευστικές ροές στην σπιρομέτρηση.
3. Μειωμένη αντοχή στην άσκηση. Οι επιδράσεις του υποθυρεοειδισμού στον μεταβολισμό των μιτοχονδρίων και στους σκελετικούς μύες μειώνουν σημαντικά την αντοχή στην άσκηση στους υποθυρεοειδικούς ασθενείς, όπως αυτή έχει μετρηθεί κατά τη διάρκεια της καρδιοαναπνευστικής δοκιμασίας κόπωσης.
4. Πλευριτκή συλλογή(παρουσία υγρού στον πνεύμονα).Συμβαίνει μόνο σε ασθενείς με πολύ σοβαρό υποθυρεοειδισμό.
5. Αποφρακτικές άπνοιες κατά τη διάρκεια του ύπνου. Σε μία μελέτη με 11 ασθενείς με πρωτοδιάγνωση υποθυρεοειδισμού, οι 9 έπασχαν από σύνδρομο απνοιών στον ύπνο με 72επεισόδια/ώρα, ο αριθμός αυτός των επεισοδίων μειώθηκε στα 13/ώρα μετά από θεραπεία με Τ4 για 12 μήνες. Οι πιθανοί μηχανισμοί για τις άπνοιες στον ύπνο στους υποθυρεοειδικούς ασθενείς περιλαμβάνουν τη μειωμένη αναπνευστική ώση και τη μείωση του εύρους των ανώτερων αεραγωγών λόγω διόγκωσης της γλώσσας και του φάρυγγα
6. Πνευμονική Υπέρταση. Ο υποκλινικός υποθυρεοειδισμός (ήπια αύξηση της TSH) είναι συχνός μεταξύ των ασθενών με ιδιοπαθή πνευμονική αρτηριακή υπέρταση. Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα έχει επίσης βρεθεί σε αυξημένη συχνότητα ανάμεσα σε ασθενείς με πνευμονική υπέρταση.

ΟΥπερθυρεοειδισμόςμπορεί να οδηγήσει σε:

1. Αυξημένη αναπνευστική ώση, δηλαδή σε επεισόδια δύσπνοιας. Oι υπερθυρεοειδικοί ασθενείς γίνονται περισσότερο δυσπνοϊκοίαπό τους φυσιολογικούςγια το ίδιο επίπεδο άσκησης.
2. Αδυναμία αναπνευστικών μυών. Η οποία βελτιώνεται με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής.

Ηπολυοζώδης βρογχοκήλη (Goiter), αν είναι μεγάλη σε μέγεθος, μπορεί να προκαλέσει πιεστικά φαινόμενα στην τραχεία, οδηγώντας σε συμπτώματα όπως βήχα, νυχτερινή δύσπνοια και σφυρίγματα στην αναπνοή.  Οι περισσότερες από αυτές τις ευμεγέθεις βρογχοκήλες χρειάζονται χειρουργική αφαίρεση, αν και η θεραπεία με ιώδιο μπορεί να μειώσει σε κάποιο ποσοστό το μέγεθός τους.

Ο καρκίνος του θυρεοειδή μπορεί να δώσει μεταστάσεις στον πνεύμονα. Σε μία μελέτη με 1127 ασθενείς, οι 101 (9%) είχαν πνευμονικές μεταστάσεις.

Οι ασθενείς με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (Hashinoto) παρουσιάζουν περισσότερα αναπνευστικά συμπτώματα (βήχα, δύσπνοια, απόχρεμψη), αυξημένο αντανακλαστικό του βήχα, αυξημένη αντιδραστικότητα των αεραγωγών και αυξημένους δείκτες φλεγμονής στα πτύελα, από ότι οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Επίσης υψηλότεροι τίτλοι ΤΡΟ αντισωμάτων ανιχνεύθηκαν μεταξύ γυναικών που είχαν άσθμα, σε σύγκριση με γυναίκες που δεν είχαν.

 

Βαλκάνου Ελένη, MD, Ειδικός Πνευμονολόγος

Επιμελήτρια  Πνευμονολογικής Κλινικής  251 Γεν. Νοσοκ. Αεροπορίας