Υποθυρεοειδισμός με φυσιολογικές εργαστηριακές τιμές. Υπάρχει;

Πολύ συχνά οι εξετάσεις αίματος “αποτυγχάνουν” να ανιχνεύσoυν περιπτώσεις χαμηλής λειτουργίας του θυρεοειδούς, δηλαδή υποθυρεοειδισμού.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν ότι τα εργαστηριακά ευρήματα βρίσκονται ανάμεσα στα φυσιολογικά όρια αλλά ακόμη υποφέρουν.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι εξουθενωτικά και μπορεί να περιλαμβάνουν κατάθλιψη, άγχος, ανεξήγητη αύξηση βάρους, σοβαρή κόπωση, τριχόπτωση, δυσκοιλιότητα και αϋπνίες.
Οι γυναίκες συχνά έχουν ανωμαλίες στην έμμηνο ρύση και αντιμετωπίζουν υπογονιμότητα.
Δυστυχώς εκτιμάται ότι το ήμισυ του συνόλου των διαταραχών του θυρεοειδούς μπορεί να παραμένουν αδιάγνωστες, αφήνοντας τους ασθενείς να υποφέρουν χωρίς επιλογές θεραπείας.

Οι εργαστηριακές τιμές που χρησιμοποιούνται για τις δοκιμές ρουτίνας αποτελούν ένα αμφιλεγόμενο θέμα στην ιατρική τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν αντίθετες απόψεις ως προς το τι θα πρέπει να ελέγχεται, πότε και πόσο συχνά.
Το ζήτημα αυτό εξετάζεται από τη δεκαετία του ’90 όταν διαπιστώθηκε ότι εκατοντάδες ασθενείς αντιμετώπιζαν συμπτώματα “του θυρεοειδούς” και όλα αυτά με φυσιολογικά αποτελέσματα στο βιοχημικό έλεγχο.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε σαν υπόβαθρο;

Ο θυρεοειδής είναι ένα μικρός αδένας που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του λαιμού ακριβώς κάτω από το λάρυγγα.
Παράγει τις ορμόνες Τ4 (θυροξίνη) και Τ3 (τριιωδοθυρονίνη), που είναι υπεύθυνες για τη σωστή λειτουργία του μεταβολισμού.

Τις περισσότερες φορές σήμερα επιδιώκεται η διάγνωση των διαταραχών του θυρεοειδούς κάνοντας μια απλή εξέταση αίματος για να ελεγχθούν τα επίπεδα της TSH, σπανιότερα και αυτά της Τ3 ή της Τ4.
Η TSH είναι η ορμόνη διέγερσης του θυρεοειδούς που απελευθερώνεται από έναν αδένα του εγκεφάλου που ονομάζεται υπόφυση.
Ένα υψηλό επίπεδο της TSH είναι ο τρόπος του εγκεφάλου να λέει, “Αγαπητέ θυρεοειδή, θα πρέπει να προσπαθήσεις λίγο πιο έντονα.”
Μια τιμή της TSH που είναι υψηλότερη από το εύρος του εργαστηρίου σημαίνει ότι η λειτουργία του θυρεοειδούς δεν είναι αυτή που πρέπει και κάποιες φορές πρέπει να χορηγείται φαρμακευτική αγωγή.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι ασυνέπειες και τις αλλαγές στο εύρος των τιμών αναφοράς στα διάφορα εργαστήρια μπορεί να είναι μία από τις αιτίες που κάποιοι ασθενείς δε λαμβάνουν θεραπεία.
Σημαντικό είναι να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι με τα συμπτώματά τους και όχι μόνο τα εργαστηριακά αποτελέσματά τους, όπως και να ασκείται εξατομικευμένη ιατρική με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε ατόμου.

Περισσότερα προβλήματα με τον εργαστηριακό έλεγχο …

Η αντίσταση στις ορμόνες του θυρεοειδούς δεν μπορεί να ανιχνευθεί εργαστηριακά.
Οι μελέτες επισημαίνουν ότι τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών μπορεί να είναι “κανονικά” στο αίμα, αλλά μπορεί στην πραγματικότητα να είναι χαμηλά στους ιστούς που τις χρειάζονται τόσο απεγνωσμένα. Ασθενείς με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και νόσο Αλτσχάιμερ βρέθηκαν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα Τ3 στον οισοφάγο και στον εγκεφαλικό ιστό σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες.
Και στις δύο ομάδες οιτιμές του θυρεοειδούς κυμαίνονταν ανάμεσα στα φυσιολογικά όρια.

Σε ορισμένους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό, τα επίπεδα της TSH ενδέχεται να μην αυξηθούν στο αίμα.
Η TSH μπορεί να είναι απόλυτα φυσιολογική ή ακόμη και σε χαμηλά επίπεδα λόγω ποικίλων μηχανισμών.

Ένας πιο ολοκληρωμένος έλεγχος περιλαμβάνει πέρα από την TSH, τις ολικές Τ3 και Τ4, τις ελεύθερες τιμές των Τ3 και Τ4 καθώς και τα επίπεδα των αντισωμάτων που βρίσκονται συνήθως στη νόσο του Hashimoto (την πιο κοινή αιτία υπολειτουργίας του θυρεοειδούς).
Υπάρχουν και πιο εξειδικευμένες εργαστηριακές δοκιμές και παράμετροι που πρέπει να εξεταστούν, ειδικά σε αυτούς ασθενείς που αντιμετωπίζουν συμπτώματα ενώ οι τιμές βρίσκονται στα φυσιολογικά όρια.
Συζητήστε το με τον ενδοκρινολόγο σας.

Χρειάζεται βαθύτερο “σκάψιμο”, συζήτηση μεταξύ ενδοκρινολόγου και ασθενούς προκειμένου να φτάσουμε στην αλήθεια και να επιβεβαιωθεί αυτό που ήδη γνωρίζουν οι ασθενείς.
Το πώς αισθάνεστε, ο τρόπος ζωής σας και ο ολοκληρωμένος εργστηριακός έλεγχος συνθέτουν το σύνολο και πρέπει να συνυπολογίζονται για να σχεδιαστεί το προσχέδιο για τη θεραπεία και να φτάσουμε τελικά προς την καταπολέμιση των συμπτωμάτων και την ανάκαμψη.