Έλλειψη ιωδίου ή υπεριωδίωση;

«Το ιώδιο είναι υγιεινό και απαραίτητο» γνωρίζουμε από παιδιά.

Σίγουρα, το ιώδιο είναι για έναν υγιή οργανισμό απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια σε θαλασσινή αύρα και η τροφή των Ελλήνων περιλαμβάνει συχνά φρέσκα ψάρια και θαλασσινά. Έτσι, σύμφωνα με τους επιστήμονες η έλλειψη ιωδίου, στην Ελλάδα είναι σπάνια (0,5:1000)

Αντιθέτως αυξάνει κατά πολύ το ποσοστό των ατόμων με θυρεοειδική δυσλειτουργία και αυτοάνοσα νοσήματα του θυρεοειδή αδένα, ιδιαίτερα της Hashimoto Θυρεοειδίτιδας.

Το 1922, ερευνητές ξεκίνησαν ένα πείραμα στο Οχαϊο, ΗΠΑ, το οποίο ονομάστηκε «μέτρο προφύλαξης κατά της έλλειψης ιωδίου». Στα πλαίσια αυτού του εγχειρήματος τα παιδάκια ενός σχολείου λάμβαναν καθημερινά μια δόση ιωδίου ως συμπλήρωμα διατροφής. Από εκεί και έπειτα συμμετείχαν σταδιακά και άλλες χώρες στο εγχείρημα αυτό, με στόχο την προφύλαξη του πληθυσμού από τις συνέπειες της έλλειψης ιωδίου. Το 1976 το πρώτο ιωδιούχο αλάτι στην Γερμανία ανέγραφε «Να καταναλώνεται μόνο εφόσον υπάρχει ιατρική διάγνωση για έλλειψη ιωδίου». (Περισσότερα διαβάστε εδώ)

Σταδιακά τα κράτη παγκοσμίως, όμως και πανευρωπαϊκά, συμπλήρωναν ιώδιο σε ζωοτροφές.

Έτσι η περιεκτικότητα σε ιώδιο αυξήθηκε σε κάποια προϊόντα σε επικίνδυνα επίπεδα. Παραδείγματος χάριν βρέθηκαν σε πρόσφατους ελέγχους 1522 μικρογραμμάρια ιώδιο σε 1 λίτρο γάλα! Σύμφωνα με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (WHO) το όριο των 200 μικρογραμμαρίων ιώδιο για την κάλυψη των ημερησίων αναγκών ξεπεράστηκε στη προκειμένη περίπτωση κατά το επταπλάσιο!

Κατ’ επέκταση βεβαίως επιβαρύνονται και τα υπόλοιπα ζωικά προϊόντα όπως π.χ. γαλακτοκομικά, κρέατα, μέχρι και βρεφικές τροφές.

Ενδιαφέρον είναι ωστόσο ότι η περιεκτικότητα σε ιώδιο έχει αυξηθεί και στα οπωροκηπευτικά προϊόντα, καθώς αυτά μεγαλώνουν με ζωικά λιπάσματα, από ζώα που τράφηκαν με ζωοτροφές στις οποίες προστέθηκε επιπλέον ιώδιο.

Πόσο μπορεί να βλάψει το υπερβολικό ιώδιο;

Το ιώδιο σε τακτική και υπερβολική δοσολογία μπορεί να προκαλέσει μεταξύ άλλων

– δυσλειτουργία γαστρεντερικού συστήματος

– δυσλειτουργία του ουροποιητικού συστήματος

– σοβαρές δυσλειτουργίες του θυρεοειδή αδένα

– αλλεργικές αντιδράσεις (άσθμα, κνησμό)

– αύξηση των καρδιακών παλμών

– δυσλειτουργία των νεφρών

Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, π.χ. επιβαρυμένη υγεία η τακτική λήψη μεγάλων ποσοτήτων ιωδίου μπορεί να θέσουν σε άμεσο κίνδυνο ακόμα και την ζωή του ασθενή.

Η λήψη υπερβολικού ιωδίου, και συγκεκριμένα του ιωδιούχου άλατος, έχει συνδεθεί και με τον αυξημένο κίνδυνο παρουσίασης καρκίνου, ιδιαίτερα με τον καρκίνο του μαστού. Μια έρευνα σε 55000 άτομα τα οποία λάμβαναν θυρεοειδικές ορμόνες έδειξε πως το 12% παρουσίασαν κύτταρα καρκίνου του μαστού σε σύγκριση με υγιείς ασθενείς που ήταν στο 6,2%.

Ιώδιο και Νόσος του Graves

Όπως αναφέρει ο ειδικός ενδοκρινολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου Dr. Χένκστμαν: «Το να δίνει κάποιος αυξημένες δόσεις ιωδίου σε έναν ασθενή με νόσο του Graves ισοδυναμεί με απόπειρα δολοφονίας. Εφόσον γνωρίζουμε τις σοβαρές επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσουν αυτές οι ποσότητες ιωδίου στον ασθενή δεν θα πρέπει να τις αποδεχόμαστε σιωπηλά.»

Ιώδιο και Hashimoto Θυρεοειδίτιδα

Σύμφωνα με τους γιατρούς Μπράκεμπους και Χόιφελντερ: «Το ιώδιο μπορεί να αυξήσει τα συμπτώματα της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto και δεν ενδείκνυται για την θεραπεία της. Ασθενείς με Hashimoto Θυρεοειδίτιδα πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγουν τα ιωδιούχα φάρμακα και την ιωδιούχα σκιαγραφική ουσία (π.χ. σε μια αξονική τομογραφία). Η συνδυαστική θεραπεία με θυρεοειδικές ορμόνες και ιώδιο δεν είναι σκόπιμη. Οι θυρεοειδικές ορμόνες θα πρέπει να λαμβάνονται χωρίς την επιπλέον λήψη ιωδίου.»

Είναι βέβαιο λοιπόν, ότι ένας πάσχοντας από αυτοάνοση νόσο του θυρεοειδή θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγει το τεχνητό και χημικό ιώδιο.

Ωστόσο, θεωρείται ωφέλιμο να περιορίσει και το φυσικό ιώδιο στη διατροφή του.

Δώστε προσοχή στην διατροφή!

Συνεχίζοντας αναφέρουν οι προαναφερθέντες γιατροί: «Οι μικρές ποσότητες ιωδίου που περιέχονται σε κάποια προϊόντα δεν είναι επικίνδυνες. Ωστόσο είναι καλό να αποφεύγεται το ιωδιούχο αλάτι. Συστήνουμε να χρησιμοποιείτε το απλό επιτραπέζιο αλάτι, χωρίς την προσθήκη ιωδίου. Το αν περιέχει ένα προϊόν επιπλέον συμπλήρωμα ιωδίου, μπορείτε να το διακρίνετε από τις ετικέτες των συστατικών. Τα θαλασσινά (μαλάκια, στρείδια, μύδια, φύκια κλπ) και τα ψάρια του αλμυρού νερού έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ιώδιο, γι’ αυτό συνιστούμε να μην τα καταναλώνετε πολύ συχνά. Η πολύ συχνή ή ακόμα και καθημερινή κατανάλωση θαλασσινών μπορεί να επιβαρύνει τον οργανισμό με υπερβολικό ιώδιο.»