«Έχω αυτοάνοσο νόσημα! Πέρασα πολλά μέχρι να διαγνωστεί. Άργησα να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει αυτό για εμένα. Αντιστάθηκα, δεν λάβαινα την αγωγή μου. «Μπορώ και χωρίς χάπια», είπα. Θύμωσα, ξέσπασα σε εμένα, στους γύρω μου … στην υγεία μου. Τώρα αγωνίζομαι να με αποδεχτούν οι άλλοι. Αυτή είμαι. Η ίδια που γνωρίζατε, μόνο που κουβαλάω και ένα «νοσηματάκι». Με κάνει ότι θέλει και εγώ πρέπει να μάθω να το αγαπώ και να το σέβομαι. Το ίδιο ζητάω και από εσάς…» – Ανθή, 36 ετών.
Πως θα μάθω να ζω με την ασθένεια;
1ο Βήμα. Αποδέχομαι την ασθένεια
Όταν ένα άτομο λάβει την διάγνωση από τον γιατρό ότι πάσχει από μια χρόνια ανίατη ασθένεια συχνά περνάει διάφορες φάσεις στην ψυχολογία του.
Αρχικά έρχεται η κατάσταση «ΣΟΚ» που φτάνει στο σημείο « ΆΡΝΗΣΗΣ». Έπειτα ακολουθεί η περίοδο «ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ». «Γιατί εγώ; Γιατί σε εμένα;», θα αναρωτηθεί ο ασθενής. Αυτή την περίοδο ακολουθεί συχνά η περίοδος της «ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ» που συνήθως «ραγίζει» την αυτοπεποίθηση του ασθενή. «Δεν μπορώ να κάνω ότι έκανα παλαιότερα, δεν είμαι το ίδιο άτομο πια!», μπορεί να σκεφτεί τότε. Όταν αυτές οι πρώτες φάσεις μετά την διάγνωση ξεπεραστούν, τότε φτάνει το άτομο σε μια πρώτη αποδοχή. Βέβαια οι προηγούμενες φάσεις επανέρχονται σε τακτά διαστήματα μέχρι να ολοκληρωθεί μια κατάσταση αποδοχής της ασθένειας.
Το να αποδεχτώ ότι πάσχω από χρόνιο νόσημα δεν σημαίνει ότι παραιτούμαι, ούτε ότι αγνοώ την πάθηση. Άλλα δεν την πολεμώ πια. Ένας πόλεμος έχει νικητή και ηττημένο. Η αποδοχή διευκολύνει κατά πολύ την κατάσταση.
Αντί να πολεμάω το ίδιο μου το σώμα θα εργαστώ να κερδίζω την ενέργεια που του λείπει για να ανταπεξέλθει. Εφόσον δεν μπορώ να απομακρύνω την ασθένεια θα την δω ως ευκαιρία να μάθω να ανταπεξέρχομαι στα καθημερινά προβλήματα. Θα την δω ως ευκαιρία να γνωρίσω το σώμα μου, τον εαυτό μου και τις τωρινές μου αντοχές. Θα την δω ως ευκαιρία για μια νέα αρχή στην ζωή μου. Δεν θα την αφήσω να με καταβάλει, άλλα θα μάθω να συνεργάζομαι μαζί με το νέο «απόκτημα» μου.
Πώς θα το κάνω αυτό πράξη;
- Θα συγκεντρώσω την προσοχή μου στα καλά πράγματα που μου συμβαίνουν στην ζωή μου. Κάθε ημέρα υπάρχουν πράγματα γύρω μου για τα οποία μπορώ να είμαι ευγνώμων.
- Θα αναλαμβάνω την ευθύνη για την υγεία μου και θα κάνω το καλύτερο που μπορώ για να φροντίζω τον εαυτό μου.
- Θα προσπαθώ να αντιμετωπίζω τα προβλήματα μου ένα- ένα.
- Θα παραμένω πολυάσχολη, και αυτό θα με βοηθάει να μην επικεντρώνομαι σε αρνητικές σκέψεις. Έτσι λοιπόν θα βάλω έναν στόχο για πράγματα που έχω να κάνω κάθε μέρα π.χ. Θα ξεκινήσω ένα χόμπι.
- Δεν θα ανησυχώ πια για πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω. Αυτό είναι χάσιμο χρόνου.
2ο Βήμα. Πως θα κάνω τους άλλους να αποδεχτούν την ασθένεια μου και τον νέο μου «εαυτό»;
Το να με αποδεχτούν οι άλλοι προϋποθέτει να αποδεχτώ εγώ τον εαυτό μου. Πρώτα λοιπόν θα πρέπει να διεκπεραιώσω το βήμα 1 και να μάθω να αγαπάω τον εαυτό μου.
Θα μιλήσω ανοιχτά με τον συνομιλητή μου. Θα του εξηγήσω πως έχει η τωρινή μου κατάσταση. Όχι με στάση αυτολύπησης, δεν είναι σκοπός μου να με λυπηθούν, άλλα να με σεβαστούν και να αποδεχτούν εμένα όπως με αποδέχομαι εγώ. Δεν σκοπεύω να κάνω κήρυγμα, με μια στάση του «παντογνώστη».
Θα φέρω λογικά και σωστά επιχειρήματα. Συχνά βοηθάνε εκφράσεις όπως
- «Και εγώ δυσκολεύτηκα να το καταλάβω»
- «Δεν ήταν εύκολο και για εμένα να αλλάξω γνώμη πάνω σε αυτό το ζήτημα»
- «Ναι, είναι αλήθεια ότι αυτά που μας είπαν αρχικά διαφέρουν από αυτά που σου αναφέρω τώρα»
- «Ξέρω θα σου φανεί επίπονο, σοκαριστικό (ή όποιο άλλο επίθετο θεωρείτε κατάλληλο για να περιγράψετε το αίσθημα που νιώσατε ή νιώθει το άτομο) και καταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να το αποδεχτείς»
Ακούω τον συνομιλητή μου. Το να ακούω είναι ένδειξη αυτοπεποίθησης. Η αμυντική στάση δείχνει φόβο και άρνηση.
Δεν αμύνομαι, δεν υπάρχει λόγος. Αγαπάω τον εαυτό μου έτσι όπως είναι και θέλω να με αγαπάνε και οι άλλοι έτσι όπως είμαι. Το δείχνω με στάση σοβαρή, ήρεμη και αυθεντική.
Άρθρο Ανθή Αντωνίου, hashimotaki
Πληροφορίες απο http://wol.jw.org/el/wol/d/r11/lp-g/102008049?q=%CE%B1%CF%83%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82&p=par , selbstheilungstraining.de,alles-schallundrauch.blogspot.gr, interaktionsblog.de/negative-gedanken-loswerden, imalltagleben.de
One thought on “Εγώ και το αυτοάνοσο μου….πως να το αποδεχτώ;”