H θυρεοειδίτιδα του Χασιμότο, επίσης γνωστή ως χρόνιος αυτοάνοσος υποθυρεοειδισμός ή χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα, είναι η πιο κοινή αιτία του υποθυρεοειδισμού στις χώρες όπου υπάρχει επάρκεια ιωδίου.
Προκαλείται από αντισώματα που επιτίθενται στον θυρεοειδή και καταστρέφουν το θυρεοειδικό ιστό. Οι περισσότεροι ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto έχουν μετρήσιμα αντισώματα στο αίμα, με περίπου το 90% των ασθενών να έχουν θετικά αντισώματα κατά της θυρεοειδικής περοξειδάσης (TPO) και το 50% των ασθενών να έχουν θετικά αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης (Tg). Διαβάστε περισσότερα για τα αντισώματα αυτά εδώ.
Μόνο περίπου το 5% των ασθενών με διάγνωση θυρεοειδίτιδας του Hashimoto, με βάση την κλινική και υπερηχογραφική εικόνα δεν έχουν μετρήσιμα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς.
Η διάγνωση της θυρεοειδίτιδας Χασιμότο, όταν δεν υπάρχει αυξημένος τίτλος αντισωμάτων, δεν είναι εύκολη και αποτελεί πρόκληση για κάθε ενδοκρινολόγο!
Συνήθως ακολουθούνται τα ακόλουθα κριτήρια:
1) Ένας υπέρηχος που δείχνει ανομοιογένεια του παρεγχύματος του θυρεοειδούς, με τις χαρακτηριστικές υποηχογενείς αλλοιώσεις που βρίσκονται στη Χασιμότο.
2) Αυξημένα επίπεδα της TSH στο αίμα, συνήθως απαιτούνται δύο έλεγχοι, ώστε να επαληθευτεί το αποτέλεσμα!
3) Παρουσία αντισωμάτων κατά της ΤΡΟ ή της θυρεοσφαιρίνης σε δύο ελέγχους!
Πρόσφατα ανακοινώθηκαν σε μεγάλο ευρωπαϊκό περιοδικό της Ενδοκρινολογίας, τα αποτελέσματα μίας μελέτης που πραγματοποιήθηκε για να σημειωθούν τυχόν διαφορές στην κλινική εικόνα μεταξύ των ασθενών με θυρεοειδίτιδα του Hashimoto με θετικά αντισώματα και εκείνων με θυρεοειδίτιδα του Hashimoto χωρίς αντισώματα.
Μεταξύ 2008 και 2011, 55 ασθενείς διαγνώστηκαν με θυρεοειδίτιδα Hashimoto χωρίς αντισώματα, 48 γυναίκες και 7 άνδρες.
Η ομάδα σύγκρισης περιελάμβανε 110 ασθενείς (12 άνδρες, 98 γυναίκες) με θυρεοειδίτιδα του Hashimoto και θετικά αντισώματα.
Ο κλινικός υποθυρεοειδισμός (αυξημένη TSH και χαμηλά επίπεδα Τ4) ήταν πιο συχνός σε ασθενείς με θετικά αντισώματα θυρεοειδούς κατά τη στιγμή της διάγνωσης, ενώ ο υποκλινικός υποθυρεοειδισμός (μεμονωμένη αύξηση της TSH) ήταν πιο συχνός σε ασθενείς με διάγνωση Χασιμότο και αρνητικά αντισώματα ενάντια στο θυρεοειδή.
Η TSH και ο όγκος του θυρεοειδούς αδένα υπερηχογραφικά ήταν επίσης υψηλότερα σε αυτούς τους ασθενείς.
Ένα οικογενειακό ιστορικό των παθήσεων του θυρεοειδούς ήταν πιο συχνό σε ασθενείς με υψηλό τίτλο αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων.
Με λίγα λόγια, οι ασθενείς χωρίς υψηλά αντισώματα αντιμετώπιζαν μία ηπιότερη μορφή του υποθυρεοειδισμού κατά τη στιγμή της διάγνωσης.
Αυτό θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει ένα προγενέστερο στάδιο της νόσου ή απλώς μια λιγότερο επιθετική μορφή της θυρεοειδίτιδας του Hashimoto.
Αυτή η μελέτη δείχνει επίσης ότι η θεραπεία των ασθενών με υποκλινικό υποθυρεοειδισμό (υψηλή TSH και φυσιολογικές τιμές Τ3 και Τ4) και θετικά αντισώματα του θυρεοειδούς είναι σημαντική για την πρόληψη ανάπτυξης έκδηλου υποθυρεοειδισμού στην περίπτωση διάγνωσης θυρεοειδίτιδας Χασιμότο.
Άρθρο από την
Ευαγγελία Γιαζιτζόγλου, ειδικό ενδοκρινολόγο – διαβητολόγο
www.endoderma.gr
Διαβάστε περισσότερα για τα αντιθυρεοειδικά αντισώματα εδώ!
2 thoughts on “Διάγνωση Χασιμότο και αντισώματα”